ఒక 2 రోజులు గడిచాయి.బజారుకి వెళ్ళి షామైక్ దావర్ ఆల్బం "మొహబ్బత్ కర్లే" క్యాసెట్టు కొన్నాను.కొనడమయితే కొన్నా కానీ ఇవ్వడానికి సంకోచం.నాకు నచ్చిన పాటలు తనకి కూడా నచ్చాలని లేదు కదా.అప్పటికి తెలీదు లెండి,మనము ఇష్టపడే వాళ్ళు యే గిఫ్టు ఇచ్చినా బాగుంటుంది అని,ఎట్లీస్ట్ పెళ్ళికి ముందు :).ఒక ఉత్తరం కూడా రాసా,కానీ భయమేసి చింపేసా ఇవ్వకుండా.ఆ క్యాసెట్టు మాత్రం ఇచ్చి చెప్పాను,ఉత్తరం రాసి చింపేసా అని.ఒకరోజు నేను బామ్మతో హాస్పిటల్ కి వెళ్ళాను.ఇంతలో బాబాయి వచ్చి బామ్మ ని నేను ఇంటి దగ్గర దింపుతా నువ్వూ తమ్ముళ్ళూ ఆటో లో రండి అని ఆటో కోసం చూస్తున్నాడు.ఇంతలో అటు గా వెళ్తున్న హీరో ని పిలిచి,మానస వాళ్ళని ఇంటి దగ్గర దింపుతావా అని అడిగాడు.నవ్వొచ్చింది నాకు,నా కోసమే కదూ అసలు తను అటు వచ్చింది అని.హీరో కి నాకూ మధ్యలో తమ్ముడూ కూర్చున్నాడు.ఇక మొదలు,హీరో సణుగుడు ఆ ఉత్తరం ఇయ్యి అని.లేదూ చింపేసా అంతే వినడే.ఒక పక్క నాకు భయం,తమ్ముడూ వింటాడేమో అని.చాలా బతిమాలాడు పాపం.కానీ అసలు ఆ ఉత్తరం ఉంటే కదా ఇవ్వడానికి.పోనీ ఆ ఉత్తరం ముక్కలయినా ఇయ్యి అంటాడు.ఇంటికి వచ్చేవరకు బతిమాలుతూనే ఉన్నాడు.
మరునాడు మా నాగమణి నుండి ఫోను,కౌన్సెలింగు ఉంది బయలుదేరు అని.హీరో ని కలిసి చెప్పా,నేను వెళ్తున్నా,అక్కడ నుండి మా ఊరు వెళ్తున్నా,మళ్ళీ ఎప్పుడు కలుస్తానో అని.అన్నీ విని,ఆ ఉత్తరం ఇచ్చి వెళ్ళు అన్నాడు.విసుగొచ్చింది నాకు.ఇంతకీ చెప్పలేదు కదూ,నేను ఆ ఉత్తరం రాసి చింపేస్తున్నప్పుడు అటువైపు మా పిన్ని రావడంతో ఆ ముక్కలని అలా నా బ్యాగు లో కుక్కేసా,చూస్తే ఏమిటి అని అడుగుతుందేమో అని.
సో,అలా నా బ్యాగు లో ఆ మొదటి ఉత్తరపు ముక్కలు తీసి చిన్న కవర్ లో పెట్టి ఇచ్చాను.అదీ నా మొదటి ప్రేమ లేఖ కధ.
ఇంతలో నాన్నగారు ఫోను,నేను రానా అమ్మా అని.వాదు,నేను చూసుకుంటా కాలేజీ అదీను.అయిపోగానే బయలుదేరి వస్తా అన్నాను.
మరునాడు భారం గా బయలుదేరి కౌన్సెలింగు కి వెళ్ళాను.నాకు కావాల్సిన కాలేజీ కి సీటు మార్చుకుని మా ఇంటికి బయలుదేరా.సంక్రాంతి పండగ కావడంతో ఇంటికి అక్క వాళ్ళు వచ్చారు.అమ్మ ఏదో పూజ ఉందని చుట్టాలని కూడా పిలవడంతో ఇంటి నిండా చుట్టాలు.మామూలుగా అయితే అసలు హడావిడి నాదే ఉండేది.కానీ ఈ సారి నా ఆలొచనలు అన్నీ హీరో చుట్టోఓ ఉండటంతో సరిగ్గా ఎంజాయ్ చెయ్యలేకపోయాను.అమ్మ అడిగింది,ఏమిటి అలా ఉన్నావు అని కానీ చుట్టాలు,పూజ హడావిడీ లో రెట్టించలేదు.
మా కజిన్ ఒకడు మాత్రం పట్టేసాడు.వాడికి చెప్పా హీరో సంగతి.ఇవన్నీ జరిగేవి కాదు కానీ చదువుకో బాగా అని చెప్పాడు.
పండగ పూజ అన్నీ అయ్యాయి.ఇక నేను బయలుదేరి పాత కాలేజీ హాస్టల్ కి వెళ్ళి నా సామానులు తెచ్చుకోవాలి.కొత్త కాలేజీ కి మారాలి కదా.నాన్న నాతో బయలుదేరారు.ఇంతలో బాబాయి ఫోనుచ్ హేసి,అన్నాయా నువ్వు అంత దూరం నుండి రాకు,నేను చూసుకుంటా అనడంతో ఆగిపోయారు.
చాలా దూరం మా ఇంటి నుండి దాదాపు నా కాలేజీ కి ఒక 15 గంటల ప్రయాణం.మధ్యలో హీరో ఇంటికి ఫోను చేసాను.వాళ్ళ అక్క ఎత్తింది ఫోను.ఠక్కున పెట్టేసా.తరువాత మా కోడ్ అయిన వన్ రింగ్ ఇచ్చి కాసేపటికి చేసాను.వన్ రింగ్ ఇచ్చి కాసేపాగి చేస్తే అప్పటికి మేమే ఫోను దగ్గరకి వచ్చి ఎత్తాలన్నమాట.అదీ కోడ్.
మొత్తానికి హీరో ఫోను ఎత్తగానే నా బస్సు వివరాలు చెప్పాను.వాళ్ళ ఊరి మీదుగానే నా పాత కాలేజీ కి వెళ్ళాలి.బాబాయ్ కి కూడా చేసాను,తనకి ముఖ్యమయిన పని వల్ల ఊరు వెళ్ళాడు అని పిన్ని చెప్పింది.ఇక హ్యాపీ నేను,బాబాయి రావట్లేదు నాతో అని.
మొత్తానికి బస్సు వాళ్ళ ఊరు చేరింది.హీరో తో పాటు ఒక ముసలావిడ కూడా ఉన్నారు.ఆవిడని నా దగ్గరకి తీసుకొచ్చి మా అమ్మమ్మ అని పరిచయం చేసాడు.
నాకు ఒక్క క్షణం భయమేసింది.ఆవిడ ని బస్సు ఎక్కించి వస్తా అని ఇంట్లో చెప్పి,ఆవిడ ని బస్సు ఎక్కించి నాతో బయలుదేరాడు నా కాలేజీ కి. మీ అమ్మమ్మ ఇంట్లో చెప్తే అన్నాను.మామూలుగానే పరిచయం చేసాను,నువ్వు మా ఇంట్లో తెలియక పోతే భయం కానీ అన్నాడు.
హాస్టల్ కి వెళ్ళి నా లగేజీ తీసుకుని మరలా బామ్మ ఒరుకి ప్రయాణమయ్యాము.నా లగేజీ చూసి ఈ పాత బకెట్టు,పరుపు అవసరమా అన్నాడు.నేను వీటిని గత కొద్ది సంవత్సరాలుగా వాడుతున్నా,హాస్టలు మారినప్పుడల్ల ఇవి నాతోనే వస్తాయి,నీకు ఇష్టం లేకపోతే నేను పోర్టర్ కి ఇచ్చి బస్సులో పెట్టించుకుంటా అని చెప్ప.చేసేది లేక,కాం గా వాటిని బస్సులో పెట్టాడు.
ఆడపిల్లలకి తమ వస్తువుల మీద కాస్త ఎక్కువే ప్రేమ అనిపిస్తుంది నాకు.ఠక్కున ఏ వస్తువు ని పారెయ్యలేరు,ఏమంటారు?
మొత్తానికి బస్సు బామ్మ ఊరు చేరింది.బస్టాండు లో దిగి ఎవరి దారిన వారు ఇంటికి వెళ్ళాము.బాబాయి ఇంటికి వచ్చి కుదరలేదమ్మా నీతో రావడం,సారీ అని చెప్పాడు.
మరునాడే నా కొత్త హాస్టల్ కి ప్రయాణం.బామ్మ ఊరు నుండి ఒక గంటన్నర జర్నీ ట్రైను లో.పొద్దున్నే స్టేషన్ కి వచ్చాడు హీరో. తన వాక్ మన్ ఇచ్చి నీ దగ్గర ఉంచుకో అన్నాడు.ట్రెయిన్ బయలుదేరబోతుండగా డెయిరీ మిల్కు చేతిలో పెట్టాడు.తినెటప్పుడు ఒక్కసారి చాక్లెట్టు చూడు అని చెప్పి బాయ్ చెప్పి కదిలాడు.ట్రెయిన్ కదిలాకా చాక్లెట్ రేపర్ విప్పాను."లవ్ యూ" అని చాక్లెట్టు మీద రాసి ఉంది.ప్యాకింగు విప్పి చక్కగా పిన్నుతో రాసి మరలా అలా ప్యాక్ చేసిన తన ఓపిక ని మెచ్చుకోకుండా ఉండలేకపోయాను.
నిజం చెప్పొద్దూ,నాకు అంత ఓపిక,క్రియేటివిటీ రెండూ లేవు.నా కొత్త కాలేజీ హాస్టల్ చేరాను అలా ఊహలతో.మా నాగమణి కూడా సేం హాస్టల్.తను అప్పటికే అక్కడకి వచ్చి ఉంది.
రూము సర్దుకుని మొదట నాన్న కి ఫోను చేసాను.తరువాత హీరో కి.
హీరో వాళ్ళ ఫోను డెడ్ అనుకుంటా,ఎవ్వరూ ఎత్తట్లేదు.ఇక నాకు ఉన్న ఏకయిక ఆప్షన్ మా అత్త వాళ్ళింటికి ఫోను చెయ్యడం.కానీ చేసి ఎలా చెప్పేది,హీరో ని పిలవమని?మా నాగమణి తో చేయించా ఫోను.తన పేరు స్వప్న అని చెప్పించి,హీరో ఫ్రెండు ని,తనని ఒకసారి పిలుస్తారా అని అడిగింది.హీరో రాగానే,నా హాస్టల్ నంబరు అదీ ఇచ్చాను.
ఆ రాత్రే హీరో కూడా తన కాలేజీ కి వెళ్ళిపోYఆడు.తను ఉండేది పొరుగు రాష్ట్రంలో.మా ఎస్టీడీ ఫోన్లు రాత్రి 9 తరువాత మొదలయ్యేవి.హాస్టల్ అంటే బోలెడు మంది ఉంటారు కదా,ఎవరయినా ఎక్కువ సేపు ఫోన్లో మాట్లాడితే కోపం వచ్చేది నాకు,హీరో కి లైని దొరకదేమో అని.
అలా మా ప్రేమ కబుర్లు సాగుతూ ఉండేవి.
నన్ను చూద్దామని ఒకరోజు అమ్మ వచ్చింది.హీరో నా హాస్టల్ కి రాసిన మొదటి ఉత్తరం కొరియర్ మా అమ్మ ఉండగానే వచ్చింది.ఎవరు రాసారు ఉత్తరం అని అమ్మ అడిగింది.మా ఫ్రెండు అని చెప్పా.అప్పటికే నేను కొన్ని సంవత్సరాలుగా హాస్టల్ లో ఉండటంతో ఫ్రెండ్సు ఉత్తరాలు అవీ రాసేవాళ్ళు.కానీ అమ్మ ని మోసం చేస్తున్నా అనిపించింది.ఆ రాత్రి అమ్మ ని పట్టుకుని ఏడ్చేసా.ఏమిటమ్మా అంది.చెప్పేద్దామనుకున్నా,కానీ మళ్ళీ హీరో దూరమవుతాడేమో అని భయం.నరకం అనుభవించేదానిని ఇద్దరి మధ్యలో.
ఒక నెలన్నర తరువాత హీరో నుండి కబురు.మీ ఊరు వస్తున్నా అని.పిచ్చి సంతోషం తనని కలుస్తున్నా అని.స్టేషన్ కి వెళ్ళాను.ట్రెయిన్ వచ్చేసింది కానీ హీరో జాడ లేదు.రాలేదా ఏమిటీ అనుకున్నా.కాసేపటికి బయలుదేరా,ఒకవేళ బయటకి వెళ్ళీ ఉంటాడేమో అని.ఇంతలో వెనకనుండి,బయటకి వెళ్దామా అని వినిపించింది.చూస్తే హీరో.
నీ కంగారు గమనిస్తున్నా ఇందాకతటి నుండీ అన్నాడు.బయటకి అయితే వచ్చాము కానీ ఎక్కడకి వెళ్ళాలి?ముందర అయితే బ్రెక్ఫాస్టు చేద్దాము అని బ్రెక్ఫాస్టు చేసాము.మళ్ళీ సేం ప్రశ్న.ఎక్కడకి వెళ్ళాలి అని.నేను అప్పటివరకు ఆ ఊరిలో ఒకే ఒక ప్లేస్ కి వెళ్ళాను.అదే అమ్మ వారి గుడి.తననీ అక్కడికే తీసుకెళ్ళాను.
కాసేపటికి జేబు లో నుండి ఒక చిన్న బొమ్మ తీసి నా డ్రెస్స్ కి పెట్టాడు.అప్పట్లో అబ్బాస్,ప్రీతి జింగ్యానియా ది "చుయ్ ముసీ తుం" అని ఒక ఆల్బం వచ్చింది.ఆ ఆల్బం లో వాడిన ఒక బొమ్మ ఆర్చీస్ లో అమ్మేవారు.అదే తెచ్చాడు.ఆ బొమ్మ ఇప్పటికీ నా దగ్గరే ఉంది.
చుయ్ ముసీ తుం ఇక్కడ చూడండి
పొద్దున్న నుండీ సాయంత్రం వరకూ ఇద్దరమూ గుడి లో వచ్చే పోయే వారిని చూస్తూ ఒక ధంసప్ బాటిల్ తో గడిపేసాము ప్రసాదం కొనుక్కుని.
తను బయలుదేరే టైమయ్యింది.అప్పుడే గడచిపోయిండా టైం అనిపించింది.తనకి సెండాఫ్ ఇచ్చి హాస్టల్ కి బయలుదేరా.
9 comments:
చాలా ఇంట్రస్టింగ్ గా ఉంది మీ లవ్ స్టొరీ :)
ఈ పాత అప్పట్లో నాకు చాలా ఇష్టం. మీ జీవితం లో ఈ పాత ఒక మధుర జ్ఞాపకం అన్నమాట. :)
maanasa garu
you are very lucky person
ప్రేమ లేఖ బాగుంది.
Nice...Next part plzzz...fastttt :-)
Me next blog kosam chal wait chesthunnam....
ఓ quote ఉంది: We'll later laugh at the moments we cried and cry remembering the moments we laughed at.
మీ ప్రేమ కథ చదువుతుంటే ముసిముసిగా నవ్వుకోవాలో, ఫీలవ్వాలో తెలియడంలేదు. నవ్వుకుందామంటే అవి మిమ్మల్ని suspense,tension కు గురిచేసిన సంగతులు. ఫీలవుదామనుకుంటే మీకు అవే ఇప్పుడు తీపి గురుతులైపొయినై...
నమస్కారం.
మెదటగా టపాకు ఏమాత్రం సంబంధం లేని వ్యాఖ్య వ్రాసినందుకు క్షమించండి.
సమూహము గురించి చెప్పుకుందామని మీ బ్లాగు తలుపు తడుతున్నాను.
తెలుగు బ్లాగులు విస్తృతంగా వాడుకలో ఉన్న ఈ ఎలక్ట్రానిక్ యుగములో అన్ని తెలుగు బ్లాగులను ఒక గూటిలోనికి తేవాలనే మా ప్రయత్నం .మీకు నచ్చిన ,మీరు మెచ్చిన బ్లాగులను ఈ బ్లాగులో చేర్చవచ్చును.
సమూహము ను మీరు చూడాలంటే ఈ లింకు పైన నొక్కండి.
సమూహము మీ బ్లాగునుంచి టపాలను మరియు ఫోటోలను సేకరించి చూపిస్తుంది. అంతే కాక మీరు,మనతోటి బ్లాగర్లు వ్రాసిన టపాలను గానీ వ్యాఖ్యలను చూసుకోవడం చాలా సులభం.
మీ సౌకర్యాన్ని బట్టి వీలును బట్టి ఓ సారి దర్శించండి. నచ్చితే వాడండి. ఇంకా నచ్చితే మీబ్లాగులో సమూహము లింకు ను వుంచి ప్రోత్సహించండి. సమూహము లింకు ఇక్కడ నుండి సంగ్రహించి మీ బ్లాగులో వుంచవచ్చు. అభిప్రాయాలను దయచేసి ఇక్కడ తెలుపండి .
దయచేసి మీ సలహను / సూచలను ఇక్కడ తెలపండి మీ వ్యాఖ్యలు మాకు అమూల్యమైనవి .
-- ధన్యవాదముతో
మీ సమూహము
అన్నీ బాగానే వున్నాయి కానీ, నెక్స్ట్ పోస్ట్ తొందరగా రాయండి. రెండునెలలనుంచీ పతాక సన్నివేశాలను చదవాలని చాలా తొందరగా వుంది.
సాయి ప్రవీణ్ గారు,
అవునండీ,ఇదే కాదు ఇంకా Aslam's "hogayi hi mohabbat" పాట కూడా
కోనసీమ కుర్రాడు గారు,
ఎందుకు అలా అన్నారు?ఆహా..అర్ధం కాలేదు,అందుకే అడిగాను
సవ్వడి,కిషన్,ప్రసు గార్లకి,
స్పందించినందుకు ధన్యవాదాలండీ.
కిషన్,
నేను "కిట్టి గాడి" లవ్ స్టొరీ అంత ఫాస్ట్ గా రాయలేను బాబూ.
నాగార్జున గారు,
ఈ తీపి గురుతలలో కూడా ఇప్పటికీ మనస్సు చివుక్కుమనే సంఘటనలు జరిగాయండీ.అవి కూడా రాస్తాను,అప్పుడు ఫీల్ అవ్వండి :)
నరేష్ గారు,
రాస్తున్నా అండీ..ఒక 7-8 టపాలలో ముగిచ్చెస్తానేమో ఈ కధ ని.
Post a Comment